Sept. 5, 2005 – Monday
Well, have to get up early because the travel time would be more than 2 hours. Pagpasok ng airport, pucha higpit ng security. Parang may dalang bomba ang mga tao at lagi silang pasasabugin! Haha pati belt pinaalis. Daming security machines, mga apat siguro yun, yung pinagugulong at pinapasok yung bag sa machine para I-x-ray. Tapos kakapkapan pagkatapos. Mas kawawa yung mga babae kasi pinapataktak yung laman ng bag nila. Binubulatlat yung mga kasuloksulukan ng bag nila.
After namin mag-check-in ng bag sa counter, pasok kami sa mabuhay lounge. Member si uncle nun kasi frequent flyer sya. So we got in at ako naman, derecho sa newspaper. May dumating, they were speaking in English at stylish yung lalake. He was wearing a crumpled polo and his hair is colored. He and his wife sat across our table. I went to the washroom. Paglabas ko, nasalubong ko sya, I said “hi” then he said “hello,” tapos namukhaan ko sya, he’s Gary Valenciano, the singer. The counter lady called for the flight boarding going to Bangkok at lumabas na sila. Few minutes later, boarding na rin kami, going to Shanghai.
Sa loob ng eroplano, pagpasok ko, ang lamig, umuusok yung air-con. Tapos nagbigay na ng headsets. Ganda sana ng movie, Longest Yard ata yun, si Adam Sandler kaso di ko mapihit yung channel. Nakakainis, kay Mariah Carey lang lagi napupunta yungchannel, sira ata kainis talaga. Tapos yung malapit na kami bumaba, bigla nalipat yung channel sa movie, too late tapos na at nagpapasalamat na yung China Airlines.
We arrived at uncle’s house around 1pm and after having lunch, we went straight to the gold smith to check on the goods for sale. Around 5pm, we went to the ticketing office to buy tickets to Bangkok because he said, di na masyado mabili ngayon ang gold kasi ang uso na e yung silver, ruby at sapphire, na matatagpuan sa Bangkok. So he let me walk around the city tapos umuwi na sya.
Nakakahilo yung lugar, kahit marunong ako mag-mandarin, di enough para makipag-usap sa kanila kasi ang bilis nila magsalita. Kaya English pa din ang ginagamit ko. One thing I notice, wala akong nakitang mataba dun. Dahil siguro ang bahay nila parang condo na gang 8 floor tapos araw.araw sila panhik baba dun ng walang elevator tapos buhat buhat pa yung bike. Lahat ata dun naka-bike e. hehe
Medyo ginabi ko paglalakad kasi tinikman ko pa yung mga street foods nila. Para ding sa atin, mga inihaw na pusit tapos mami na di ko maintindihan ang lasa. Kahit saan ako dumaan amoy insenso. Kasi major religion nila dun e Buddhism. Nung pabalik na ko sa bahay, may mga babaeng sumabay sa kin paglalakad, iksi ng palda chaka exposed na talaga yung katawan. sabi sakin “you want girl for 100?” tumanggi ako tapos after isang kanto ayan nanaman may isa pang babae, sabi sakin, “just 80” haha nagmadali na ko maglakad pauwi, puro prosti ata yung kalyeng yun! Naisip ko, 100? Ang katumbas sa pilipinas nun 600 pesos lang.
Pag-uwi ko, mga 10pm na nun, sabi ni uncle matulog na ko kasi 8am yung flight so dapat 5am pa lang nasa airport na kami.
After namin mag-check-in ng bag sa counter, pasok kami sa mabuhay lounge. Member si uncle nun kasi frequent flyer sya. So we got in at ako naman, derecho sa newspaper. May dumating, they were speaking in English at stylish yung lalake. He was wearing a crumpled polo and his hair is colored. He and his wife sat across our table. I went to the washroom. Paglabas ko, nasalubong ko sya, I said “hi” then he said “hello,” tapos namukhaan ko sya, he’s Gary Valenciano, the singer. The counter lady called for the flight boarding going to Bangkok at lumabas na sila. Few minutes later, boarding na rin kami, going to Shanghai.
Sa loob ng eroplano, pagpasok ko, ang lamig, umuusok yung air-con. Tapos nagbigay na ng headsets. Ganda sana ng movie, Longest Yard ata yun, si Adam Sandler kaso di ko mapihit yung channel. Nakakainis, kay Mariah Carey lang lagi napupunta yungchannel, sira ata kainis talaga. Tapos yung malapit na kami bumaba, bigla nalipat yung channel sa movie, too late tapos na at nagpapasalamat na yung China Airlines.
We arrived at uncle’s house around 1pm and after having lunch, we went straight to the gold smith to check on the goods for sale. Around 5pm, we went to the ticketing office to buy tickets to Bangkok because he said, di na masyado mabili ngayon ang gold kasi ang uso na e yung silver, ruby at sapphire, na matatagpuan sa Bangkok. So he let me walk around the city tapos umuwi na sya.
Nakakahilo yung lugar, kahit marunong ako mag-mandarin, di enough para makipag-usap sa kanila kasi ang bilis nila magsalita. Kaya English pa din ang ginagamit ko. One thing I notice, wala akong nakitang mataba dun. Dahil siguro ang bahay nila parang condo na gang 8 floor tapos araw.araw sila panhik baba dun ng walang elevator tapos buhat buhat pa yung bike. Lahat ata dun naka-bike e. hehe
Medyo ginabi ko paglalakad kasi tinikman ko pa yung mga street foods nila. Para ding sa atin, mga inihaw na pusit tapos mami na di ko maintindihan ang lasa. Kahit saan ako dumaan amoy insenso. Kasi major religion nila dun e Buddhism. Nung pabalik na ko sa bahay, may mga babaeng sumabay sa kin paglalakad, iksi ng palda chaka exposed na talaga yung katawan. sabi sakin “you want girl for 100?” tumanggi ako tapos after isang kanto ayan nanaman may isa pang babae, sabi sakin, “just 80” haha nagmadali na ko maglakad pauwi, puro prosti ata yung kalyeng yun! Naisip ko, 100? Ang katumbas sa pilipinas nun 600 pesos lang.
Pag-uwi ko, mga 10pm na nun, sabi ni uncle matulog na ko kasi 8am yung flight so dapat 5am pa lang nasa airport na kami.
posted by forgotten vodka at 11:35 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home